Zegt een kennis van mij net na mijn pensionering: ‘Gefeliciteerd, kun je nu eindelijk gaan doen wat je altijd al hebt willen doen’. In een oogwenk stijgt er in mijn hersenen iets gloeiend gelijk de eruptie van de lavastroom uit de kraters van de vulkaan op La Palma. Heeft die kennis dan het grootste deel van zijn leven tegen zijn goesting gewerkt?

Nu mijn goesting: een paar regels schrijven die jullie met ‘verslag’ bestempelen. Dit keer wat vertraagd, daar een bezoek aan de noorderburen is afgelegd. Waar onze BdW zegt van te kwijlen. Hij weet niet wat hij zegt. Hoewel, je zal maar talent hebben voor manipulatie. Zal de echte Vlaming zitten te wachten op het verruilen van die luie geld slorpende Walen voor oranjevendelzwaaiende Hollanders? Misschien wel de fietsers onder hen. Maar wordt dan weer niet het risico gelopen niet meer met de slogan ‘de koers is van ons’ te kunnen uitpakken?

In ieder geval hebben de emoties wat kunnen plaats maken voor een rustige objectievere kijk op de recente volleygeschiedenis in de sporthal van Asper, naast de immer uitnodigende kantine van Carine.

Dit keer alweer een thuismatch van Felco Gavere ongebruikelijk op zondag. Dat heeft wel voordelen: hebben we nog wat aan de avond. Voor een paar pinten en anders leuk, of vroeg naar bed en anders leuk. Want voor de hardwerkende mens is het weer vroeg dag.

Alles is in gereedheid gebracht. Zoals te verwachten valt met een zaalverantwoordelijke als niets minder dan hoofdbestuurder Katrien. Wel liet tijdens de match het elektronische scorebord het afweten, en moest het sinds jaar en dag overal gebruikelijke handmatige moeizame schuiftelbord bovengehaald worden. Wordt ook nog een omroeper van dienst gemist. Zoals die functie altijd trouw door Peter K. met behulp van een geluidsinstallatie met losse draadjes krakend werd vervuld. Wel was daar weer de trom.

18.00 uur. Twee volle tribunes zitten er klaar voor. Bijna eentje geheel gevuld met fans van de bezoekers: de mannen van Kortrijk. Een aantal waarmee wel twee teams gevormd kan worden.

Wederom bestaat het eskadron bezoekers uit lange mannen. Net als die van Gavere spelen concentratieloos in: op alle fronten veel onnauwkeurigheid. Wat is er aan de hand?

Wat is er vervolgens aan de hand? Na het vorig optreden waar de mannen en mannetjes Gavere als hecht team met volle grinta met 28-30 een set kon pakken van het kampioenschap aspirerende Stekene, staan die nu als patatzakken in het veld te wachten om ingeladen te worden. Bij 2–3 gaat dat al in fors tempo. In een ruk gaat het via 2–6 naar 3–10. Verantwoordelijk daarvoor is de bezoekerspasseur die met zijn snoeiharde blijkbaar ook nog gerichte opslagsalvo’s de Gaverelibero onder vuur nam. Die bij elke volgende bal steeds bleker om de neus werd. Je zou voor minder. Waarom werd die jongen niet uit zijn lijden verlost, door overname van medespelers, of door laten staan van Theo? Van mogelijke correctie met het hoog bedienen van Stef kon niet eens sprake zijn, omdat een hoog percentage recepties linea recta aan de kant van de bezoekers belandden. De passeur van Kortrijk kon deze specialiteit overigens in de rest van de match niet meer herhalen. Nu nog probeerden zijn compagnons zijn succes te herhalen. Weliswaar met veel risico – bij 7–15 kwamen 3 punten van opslagmissers – maar zeer succesvol. Een angsthazig Gavere liet zich naar de slachtbank voeren; 11–25.

‘Weggespeeld’ luidt het verdict. Soit, gebrek aan ervaring, maar waarom zo timide aan de match begonnen? Alleen Stef, Theo en Yentl blijven geestelijk overeind.

Kan het publiek snel naar huis? Ondanks dat de Gavereoogjes wat vrolijker staan, lijkt dat er inderdaad op. De bezoekers tonen het gevoel te hebben zonder natte truitjes de volle winst te kunnen pakken. Het komt weliswaar tot heuse rallys in plaats van de voortdurend 1-2-3 meppen om de oren te krijgen, en het verweer wordt kraniger, maar even later staat er 12–21 op het scorebord. Mocht Gavere al eens druk zetten, corrigeerde hun passeur prachtig naar passes op maat voor zijn lange confraters. En dan ineens wordt de volharding in gretigheid van Gavere beloond. Kortrijk begint eerst foutjes en steeds meer fouten op te stapelen. De ervaren thuismannen vuren de rest van het team aan. Er is weer geloof in eigen kunnen. Onverwacht komen de recepties nu wel, en bedient Yentl iedereen op maat. Kortrijk onderschept veel aanvalsballen van Gavere, maar nu blijken de thuisspelers ook nog eens over een goed blok op de juiste plaats te beschikken. Lange rallys eindigen nu in het voordeel van Gavere. Alles loopt gesmeerd. Alles lukt ook. Philippe mikt in alle spanning een free bal net over het net voor zijn tegenstander, om … die af te blokken. Gaveresopslagen zijn venijniger. Opvallend ook de groei in deze bij Philippe: de hele match foutloos en gevaarlijk. En de mannen van Kortrijk lopen vol met het gevoel van het-zal-toch-niet-waar-zijn. Als bij wonder, terecht door Gavere gecreëerd, gaat het in dezelfde positie van 17–23 naar 23–24. Ongezien. In een ongekend spannend slot dwingt Gavere Kortrijk nog een setbal te overleven, om de winst toch aan de bezoekers te moeten laten: 23–25.

De match ligt mogelijk open nu. De balans van geloof in eigen kunnen ligt in evenwicht. Gavere weet dat ze haar eigen, maar ook noodzakelijke spel tegen lange tegenstanders kan spelen: goede recepties, daarmee blok vasthouden en gevarieerd de eigen relatief kleine aanvallers snel maar ruim genoeg bedienen. En Gavere gaat op elan voort. Onverschrokken. Geen medelijden of angst met en voor Kortrijk. Gavere doet hen zelfs lijden. Nu scoort de thuisploeg als een mitrailleur. De schrik zit er aan de andere kant goed in: zwakke opslagen, keer op keer geforceerd zich overslaand. De passeur van Kortrijk houdt ze nog overeind, geholpen door zijn Vikingaanvaller. Kortrijk wordt gedwongen uit elke hoek van de zaal ballen te recupereren, hoeken die Gavere hun keer op keer hadden laten zien. Nog even gaat het in punten gelijk op, 11–11, om dan in dezelfde posities met forse rukken Kortrijk bleek om de neus en het schaamrood op de wangen te bezorgen; van 12–12 naar 16–13 en van 18–14 naar 21–16. Kortrijk kan aanklampen, wat rechtzetten, bij 24–23 nog een setbal overleven en tot 24–24 en 25–25 terug te komen, nog een setbal overleven, om dan met 27–25 toch de eer aan Gavere te moeten laten.

In set 4 gaat dan snel de lamp uit. Blijft de dure energiefactuur ook wat leefbaarder. 15–25. Maken we maar geen woorden meer aan vuil. Gavere heeft getoond het ploegen met een grotere intrinsieke waarde moeilijk te kunnen maken – en dat moet vooral de wat minder ervaren spelers een goed gevoel geven – en punten te kunnen pakken. Willen ze dan wel niet meer zo belabberd starten? Om mijn pensioenplezier niet te matigen?

Punt.NL